Een maandje rust

Het is alweer een maandje gelden dat ik dit volgende artikel samen met me vader beleefd hebt. Dat ik het artikel nu pas schrijf heeft te maken met een maand van rust. Naja rust, rust aan de hengel kant. Heb er namelijk een maandje examens leren plus maken op zitten. Maar moest gewoon nog even deze sessie met jullie delen…

Het is eind maart als ik met me vader een nachtje ben gaan vissen op Het Plashuis. We vangen niet spectaculair maar we proeven toch weer even de smaak van het water en dat smaakte naar meer. We kijken daarom nog eens goed in onze agenda’s en een paar weken voordat mijn examens beginnen vinden we een geschikt weekend voor te vissen.

Het is begin mei als we het terrein van het Plashuis weer op rijden. We hebben er goed zin in, maken dus snel even een praatje met de eigenaar en gooien snel de boot vol. Naja snel, met al die spullen en die kilo’s voer duurt het altijd wel even. Maar als we dan eindelijk naar de stek toe varen lijkt het net alsof het maanden geleden is dat we er voor het laatst waren. Het is nu namelijk volop groen en de lelies zijn er nu gelukkig wel allemaal.  

Nadat we de hengels hebben uitgevaren en de tenten hebben opgezet is het weer wachten geblazen. Pas in de nacht krijg ik me eerste run. Ik ren naar me hengel en hang er volop in. Ik voel de lijn schuren tussen de lelies. Ik zet er nog meer kracht achter en het lukt me om hem er uit te krijgen. Voor de kant gekomen is die nog lang niet moe en na zo’n honderd rondjes onder me hengel top gezwommen te hebben kan me vader hem dan eindelijk scheppen. Een zeer mooie strakke spiegel van 25pond mag met trots op de foto.

De rest van de nacht mogen we slapen en ’s ochtends ook nog eens uitslapen. Laat in de middag is het pas weer actie, me vader krijgt een paar piepen en we moeten hem met de boot halen. Bij het lelie veld aangekomen lukt het ons om door middel van stukje voor stukje lijn vrij te maken de vis het schepnet in te lozen. “Het is geen kleintje” vertel ik me pa. En dat is het ook niet. De weegschaal klokt 23pond. En blij dat me vader is mag die hem voor de lens tillen.

lekker hoor!

’s Avonds hebben we eerlijk waar echt een top maaltijd. De kokkin van mijn vaders groente winkel heeft namelijk voor ons heerlijke chili con carne en macaroni gemaakt die we kant en klaar mee konden nemen. En lekker dat het was! Een echte aanrader. Maar zo’n maaltijd hadden we ook wel nodig. Want zonder dat we het wisten mochten we die nacht plus ochtend vijf karpers drillen. Hieronder zat een mooie 26ponds schub voor me vader. Wat wel een beetje jammer was aan deze schub dat er eerst nog gedacht was aan een brasem. Zo sterk was die!

Wat wel frappant is dat alle karpers die ik tot nu toe heb gevangen van een stek komen en allemaal spiegels zijn. Al de karpers die mijn vader tot nu toe heeft gevangen zijn allemaal schubs.  

                                                                     

De laatste nacht gaat in en nu maar hopen op nog een paar dikke bakken. En die kwamen er. De eerste karper die zich aanmeldt is uiteraard weer een spiegel. We varen snel de lijn weer uit en voeren nog wat bollen bij. Als we denken dat we weer kunnen gaan slapen hebben we het mis. Een uurtje later is het namelijk alweer raak. Dit keer voor me vader. De vis schiet al direct de lelies in en we besluiten de boot in te gaan. Dit gaat niet gemakkelijk, het is namelijk behoorlijk hard gaan waaien. Aangekomen bij de vis krijgen we hem de lelies uit maar klaar is die nog niet met ons. De karper blijft maar gaan en trekt ons gewoon mee. Door de harde wind lukt het me niet om goed bij de vis te komen en mijn vader probeert met alle moeite de karper moe te krijgen maar niks helpt. Ik vaar de boot het riet in zodat me vader wat meer kracht op de lijn kan zetten. Dit gaat en stuk beter en na een tijdje kan ik hem dan eindelijk scheppen. Het is dit keer een spiegel, iets wat me vader dit weekend niet gewend is. Als we hem wegen blijkt die 23pond te klokken. 

kapot waren we!

Van slapen komt niet veel want na een half uurtje schreeuwt mijn ontvanger het weer uit. En uit eindelijk mag ik toch nog een schub vangen.

toch nog een schub

Met deze karper sluiten we het weekend af en ’s ochtends ruimen we alles weer op. Alles bij elkaar wisten we tien karpers te vangen. Ik had in totaal vier spiegels en een schub en mijn vader vier schubs en een spiegel. Leuk verdeeld toch!

Met zo’n sessie kon ik wel even een maandje achter de boeken kruipen in plaats van de hengels.  Een maand leren voor examens, een maand denken aan de volgende sessie.

Vangze!
Jordy