Woensdagmiddag 15:00 uur. Een whatsappje van Stijn doet me
nadenken, “waar zal het om gaan”? Na toch even vluchtig kijken word het
duidelijk. Stijn heeft door deverandering van het weer de kriebels is zijn maag.
De weersvoorspellingen die volgen liegen er niet om. Van warm, windstil en
benauwd naar een harde wind met ’s nachts forse afkoelingen. Een whatsappje
terug met de tekst “doen!” is genoeg om binnen 30 minuten op het betreffende water te
zijn.
Door de aanhoudende successen van de Roastednut boilie
verkrijgt ook nu deze bol onze voorkeur. Het spreekwoord luid immers “never
change a winning team”, dus wie zijn wij om dat te doen? :) Vol verwachting klopt
ons hart, en we varen vol zelfvertrouwen naar de haven. Dit om er vervolgens
vrijdag terug te komen.
Vrijdag 20:00 uur, het is later als gepland want er mist
belangrijk gereedschap uit onze uitrusting. De weegklok is spoorloos. “Ik ga
niet dat goedkope ding gebruiken vandaag, we hebben die goeie nodig. Ik weet
het zeker” stuurt Stijn. Na nog wat heen en weer gebel, zoektochten en
inschakeling van de lokale trauma helikopter komt de “goeie” weegschaal toch
boven water.
Niet veel later arriveren we met de wind in ons gezicht op
bij “ground zero” , oftewel, de plek voor de tent. Dit houdt automatisch in dat
de plekken waar we onze presentaties neerleggen, vol in de wind liggen. Volgens
sommige ideaal, andere verafschuwen het. Stijn en ik weten het allemaal zo net
niet, maar aan iets anders kan het gewoon weg niet liggen.
Als ons kamp staan, de hengels voorzicht gepositioneerd
worden en de boot aangemeerd is, begint het te druppelen. FUCK! Nouja, lekker
binnen vertoeven dan maar. Als Stijn en ik ergens goed in zijn, dan is het wel
goed vertoeven, hah!
Heerlijk als we zitten, zijn we niet boos op de hengel die
afgaat. Integendeel. We doen onderweg naar de hengel een potje handjeklap, maar
daarna moet er toch echt gewerkt worden. Deze hengel ligt voor ons doen extreem
ver uit de kant. Dat we te maken hebben met een flinke strijder is al gauw
duidelijk wanneer de vis over ruim 150 meter de hengel doet kraken.
Ongelofelijk maar waar, alles gaat voorspoedig en de vis ligt na ruim 10
minuten billenknijpen in het net. We schreeuwen als wolven die net hun prooi
hebben binnen gehaald, heerlijk!
Eenmaal organiseert gaat de vis aan “de goeie” klok. 16
kilogram blijkt het gevaarte zwaar te zijn.
Lengte en massa maken deze vis een
echte krachtpatser. Snel schieten we een paar plaatjes en zetten de karper terug
in zijn habitat.
Wat een heerlijk gevoel zeg, zo na een uurtje vissen! We
hebben het wel eens slechter getroffen. Nog nagenietend duiken we de tent in, om
hier helaas de rest van de nacht niet meer uit te komen. Balen zeg!
Ach, de buit is binnen en wij zijn weer voor even van de
kriebels af. Toch heb ik zo’n vermoedde dat het volgende avontuur niet lang op
zich laat wachten. Dus..
Stay Tuned,
Bastiaan Cappendijk
Bastiaan Cappendijk
Geen opmerkingen :
Een reactie posten