ahv spiegelkarper wedstrijd - Bastiaan Cappendijk

De ahv spiegelkarper wedstrijd. Een leuk initiatief vanuit de vereniging met niet al te veel moeilijke regels, verbintenissen en valkuilen. Gewoon vissen! Waar je wilt, hoe je het wilt en wanneer je wilt. Vanzelfsprekend wel binnen een tijdsbestek van een aantal dagen, maar of je nou 2 uur op vrijdag avond ging of zondag middag de laatste uurtjes met de pen, het maakte allemaal niet uit!
Heerlijk dus. Zo vonden ook Timo en Stijn dat.

Een paar pintjes  hebben de weg naar ons darmstelsel al gevonden, een aantal uren in de kroeg is inmiddels al geschiedenis en de barman verdeelt de laatste druppels bier over onze glazen als we besluiten de plannen te smeden. We zijn alle drie vast beraden.  ‘’1. Boezemwater, 2. Bekende spiegelstek, 3. Drie persoons 4. Makkelijk toegankelijk’’. ‘’Zo dit was het wel zo’n beetje roepen Stijn ik en Timo in koor. Nadat Timo een natuurkundige formule heeft toegepast en Stijn wat knoeit met een telraam zijn we eruit. We heffen het glas op een mooie gebeurtenis die ons staat te wachten.

De volgende ochtend sta ik vroeg op. Er staat een zak van 12 kilogram voor geweekte tijgernoten op me te wachten, Joepie!

De dagen daar weer op volgend vinden diezelfde noten net zo makkelijk de stek als dat ze m’n pan ooit hebben gevonden. 2x die week wordt er per stek zo’n 2 kilogram tijgernoten per stek gevoerd, aangevuld met wat heerlijke tijgernoot boilies van Martin SB. Tot in storm aan toe staan we te peilen, voeren, kijken en weg te dromen. Allemaal hebben we ons regen harnas aan. Het één nog mooier dan het ander, hé Timo. Vanwege censuur hebben we gezamenlijk besloten op dit moment geen foto’s te maken J

Vrijdag 28 September, D-day breekt aan. Stijn en ik proberen ons nog wat te concentreren op school en Timo werkt zich een slag in de rondte om op tijd klaar te zijn. Om zeven uur staat Timo met z’n vismobiel op de stoep en om half 8 staat het tenten kamp al. De hengels volgen zo snel we kunnen. We overstromen van vertrouwen. We hebben het niet meer over OF we gaan vangen maar eerder HOEVEEL we gaan vangen.

Als alles eindelijk in ligt verblijd Jordy ons door, samen met zijn vriend ‘’regen’’,  een gezellig bezoek te brengen. Niet veel later word het allemaal nog veel mooier als blijkt dat de vriendin van Timo een heerlijke cake heeft gebakken en wij de uitverkoren schijnen te zijn om deze op te peuzelen. Bedankt hiervoor, het was genieten geblazen met dit herfstige weer!

Als we allemaal voldaan zitten uit te buiken op onze stoel start ik een discussie. ‘’Hoe zit dat nou met die runs als je toplood vist, dat moet de boel toch wel vertragen? Timo: Nou, ik vis, als de situatie het toelaat, wel vaker met toplood! Ik kan je vertellen dat de runs… wacht is even?
PIIIIEEEEEEEEEEEPPPP!!! Een zinderende run voor Timo! (je raad het al, met toplood)

De vis komt langzaam maar gestaag dichterbij. Hij is kapot. Z’n buik zit vol van het najaars schranzen en hij heeft eigenlijk niet zo veel behoeften om nog langer tegen te stribbelen. Snel steek ik het net onder de karper en we doen samen stiekem een dansje A.K.A ‘’gangnam style’’. We zijn los! Timo tilt een prachtige najaarschub van 17 pond voor de camera en Stijn en ik doen de rest.

Op het moment dat Timo de vis laat terug glijden in z’n element schrikken we. Plastic zakken, eilandjes en ander drijfvuil razen voorbij. ‘’Verdomme, het gemaal gaat aan’’ we krijgen er alle 3 een beetje een misselijk gevoel van. Niet  dat de vis stopt met azen, nee, dat zeker niet! Echter door al het drijfvuil kun je met zoveel lood vissen als je wilt, maar het blijft absoluut niet liggen.

Gelukkig hebben we alle 3 één hengel onder de kant aangevoerd dus we gooien de handdoek nog niet in de ring. 

Na nogmaals te proosten op Timo z’n vangst duiken we de tenten in, wachtend op een run.

Slecht nieuws, deze volgt niet meer! Ja, ik heb nog een twijfelende aanbijt waarbij ik na 5 seconden contact verlies. Een zak? Brasem? Slecht gehaakte karper? Het blijft een raadsel.

Als we s’ochtends vroeg besluiten op te ruimen blijkt bij mij, van de hengel onder de kant, ook nog is de hair te zijn afgeknipt door waarschijnlijk krabben, de hufters!

Ach, we hebben gelachen, gevangen en gevist! Daar ging het om. Met een onderbuik gevoel rijden
we weg. We laten het er niet bij zitten. Meteen vinden er gesprekken plaats over mogelijke herkansingen.

So Stay Tuned!
Bastiaan Cappendijk