Een 'niet' vis missie: return of the White Pearl. - Bastiaan Cappendijk

Het is zaterdagavond. Met een temperatuur van 22 graden en een overheerlijke huisgemaakte snert voor me op tafel is het prima vertoeven bij de familie Kuijper thuis. Ik ben te gast bij Jordy. Niets vermoeden zijn wij aan het relaxen..

Als de buit binnen is en het maagje, nouja zeg maar gerust maaaag met 4 a's, keer ik huiswaarts voor een warm bad na een dag van arbeid. In een veelste heet bad word ik letterlijk gaar gekookt.

Ik voel me als die kom met snert, warm maar futloos te gelijk.

Wanneer ik weer op mijn mercedes onder de fietsen richting Jordy stap, dit keer om zijn computer te fixen, krijg ik de schrik van m'n leven. De boot, die dit jaar het bereik van het Amsterdam Carp Team aanzienlijk heeft vergroot, is weg! Gone, pleiten, 'm gesmeerd, geboekt en gevlucht.

Ik praat tegen mezelf en probeer zo de situatie de baas te blijven. Vrij snel schieten enkele doemscenario's door m'n hoofd. 'Is Daniel misschien met de boot weg?' Bedenk ik me. Nee dat kan ook niet, ik zag z'n auto net nog staan bij het restaurant waar hij werkt. Onmiddellijk bel ik Jordy. Ik stel hem op de hoogte. 'Nee' zegt hij. 'Ja' zeg ik. 'Nee' 'Ja' 'Nee' 'Ja' en zo ging het nog wel even door. Uiteindelijk besluit Jordy dat ik me maar gewoon naar het hoofdkwartier moet begeven (Jordy's huis). Vanuit daar wordt contact gezocht met Daniel.

Daniel besluit, kalm als hij is, dat er een zoektocht gehouden moet worden. Eerst schakelt hij twee agenten in die op hun beurt varende boten in de gaten gaan houden. Jordy en ik worden in Daniels Corsa richting de sluis bij de Sloterplas gestuurd. Volgens onze eigen 'M' a.k.a Sven van Anrooij kan de boot alleen via deze sluis van de ringvaart af komen.

Met de mentale cruisecontrol op 30 km/u wordt ieder object afwijkend van het water geanalyseerd door onze netvliezen. Helemaal in Badhoevedorp aangekomen zakt ons de moed in de schoenen. Nergens een glimp van de boot de bekennen en collega's van Sven geven aan dat er na de vermissing meerdere boten door de sluis zijn gegaan.

Jordy en ik schatten de kansen achter deze sluis de boeven te pakken minimaal en besluiten dan ook een stuk de andere kant van de ringvaart op de rijden. 'M' wordt weer geraadpleegd. Nu wordt duidelijk dat 'the White Pearl' niet verder kan zijn gevaren dan een bruggetje vlak voor de molenplas te Schalkwijk. Wanneer we het betreffende bruggetje passeren zonder de boot te hebben opgemerkt lopen de rillingen dan ook over onze rug. "Het zal toch niet echt zo zijn he" snikt Jordy. Ik kan alleen maar teleurgesteld nee schudden.

Dan komt er een tip door via de politie. "Er worden de laatste tijd wel vaker boten gestolen in Halfweg Zwanenburg, deze leggen 'ze' dan neer onder de spoorbrug net voorbij het station". Een vonk van vertrouwen knalt terug het lichaam in.

Jordy en ik spoeden ons naar een doodlopend stuk weg waarbij een overview moet zijn van de ruimte onder de spoorbrug. Diep teleurgesteld zijn we als we ook hier niets aantreffen. Maar dan, tijdens een sip telefoongesprek met Daniel spot Jordy toch iets ongewoons. Helemaal aan de overkant ligt een boot. Er zit echter geen kajuit op. Toch raad Jordy mij aan om het grote licht van de auto er eens op te schijnen.

BAF! Daar ligt ze, The White Pearl. Zwaar mishandeld en beschadigd. Als ze een mond had, had ze gehuild. Met het dak van de schuit afgeramt zag ze er maar zielig uit.

Jordy en ik rijden, stijf van adrenaline, om de brug heen om zo bij de boot te kunnen komen. Opgepompt, strak en behoorlijk agressief stormen we op haar af als een stel special ops commando troepen, bang voor het geen komen gaat.

Gelukkig (voor de bandieten) treffen we een verlaten boot aan. Het dak (welke veelste hoog was om onder de betreffende brug door te varen) is compleet aan gort gevaren. De dieptemeter, de rodpod, de weegzak en het VISSEN magazine met Mr. Koziolek op de cover zijn gelukkig nog in de boot gebleven.

Boos, verdrietig maar toch een beetje opgelucht varen we de boot terug naar de haven. We maken de schade op en herstellen wat er te herstellen valt. Dit wordt een flinke klus..

De gene die dit gedaan heeft, en echt, ik hoop van harte dat je dit leest. Wij zijn niet op wraak uit en we gaan jou en je spullen niet slopen. We willen alleen dat je weet dat je een schande bent voor het Nederlandse volk. Op mensen als jou zit op deze wereld helemaal niemand te wachten. Succes verder met je leven als crimineel.

Hoogachtend,
Amsterdam Carp Team!

PS.

Alle mensen die geholpen, gedeeld of meegeleefd hebben bedankt!