Wintervissen to the (scope)mex - Bastiaan Cappendijk

Studenten, ze klagen vaak over te veel huiswerk, te lage cijfers of te moeilijke toetsen. Jordy en ik zijn daar ongetwijfeld gelijk aan. Misschien wel in het kwadraat. Toch heeft de scholier ook voordelen. Zo hebben we geregeld een weekje vakantie. Je snapt het al, in ons geval is dat ‘vis’kantie. 

Een week voor de vakantie worden de plannen gesmeed. We gaan vissen op het kanaal. Het water stroomt bijna constant wat er naar ons idee voor zorgt dat de vissen langzaam maar gestaag in beweging blijven, ondanks de kou. Ook hebben we in het verleden goede ‘winterse’ resultaten geboekt op dit stuk water.

Dan de voer keuze. Minimaal voeren met een kwalitatief goede en verzadigende boilie, of toch voor een wat schralere uitvoering gaan en de hoeveelheden iets opkrikken. Optie 2 is de winnaar. Dit omdat op dit stuk kanaal grote groepen brasems zwemmen en er zo mogelijk nog meer meerkoeten rond dartelen. Met opgekrikte voerhoeveelheden hebben we het nog steeds maar over 250 gram per stek per keer.

Tijdens de voorbereidingen wordt ijskoude regen, vlijmscherpe wind en tekenfilmachtige hondenpoep getrotseerd. We zijn vastberaden er een succes van te maken. We gaan to the mex!

Als de dag zelf aanbreekt lijkt het geluk aan onze zijde. Een niet al te harde ZW wind, die gepaard gaat met een behaaglijk zonnetje. Een temperatuur van 6 graden is de kers op de mokumse appelmoes. Fluitend worden de hengels in elkaar geschoven.

Jordy speelt vals en kwakt een dot van de ‘Sweet’ Super Smog in de bak met Scopex. ‘Je wou toch vis vangen?’ Zegt Jordy lekker Amsterdams. Ik knik maar braaf ja.

Terwijl ik voor de zesde keer werp zonder de door mij juist zo secuur ingestelde lijn clip te halen, zie ik vanuit mijn ooghoek Jordy de tent opbouwen. Voor ik nog een keer kan werpen zit de over-wrap op z’n plek en in de zelfde beweging schopt Jordy het grondzeil naar binnen. Het begint niet veel later te regenen..

Helaas krijgen we de tent tijdens deze sessie veelte veel te zien. Tijdens de stormachtige buien klinken onze beetmelders slechts een enkele keer. De enige keer dat we naar buiten gaan is om onze vismaten Kevin en Stijn te verwelkomen. Samen praten we wat over wat er mogelijk nog kan gaan gebeuren, maar het is tevergeefs. Na een lange slaap van 10 uur ontwaken Jordy en ik in een aangenaam zonnetje.

We besluiten na het ontbijt nog even lekker te blijven chillen. Wie weet wat het zonnetje kan doen. Als we beide weer in een diepe slaap terug keren klinkt er een bijna vreemd geluid. Piep, piep, pieeeep. Fuck yes! Beet! Het is mijn rechter hengel, ingeworpen tegen een steiger. Gelukkig ben ik op tijd bij de hengel. Een rustige dril volgt. In de stroming komt de vis nog even op gang, maar even later is het gedaan met de strijd. Maximaal 2 minuten na de aanbeet mag Jordy voor mij het net schuiven onder een mollige februari Schub. Een kleine high five is wel op z’n plaats.

Na een korte foto-shoot, in de voor mijn verjaardag gekregen ‘carp cradle’, mag de vis weer zwemmen. Ondanks dat we er meer van hadden verwacht, druipen Jordy en ik voldaan af. Nummer 2 van 2015 is in de pocket!

Houd onze Facebookpagina goed in de gaten voor de laatste updates!

Stay Tuned,
Bastiaan Cappendijk