Tussen de wal en het schip - Bastiaan & Stijn

Bastiaan verteld : Ergens in het begin van Juni zitten de eindexamens er dan eindelijk op voor Stijn en mij. Stijn studeert dit jaar af aan de HAVO, en ik aan het MBO voor Junior Accountmanagement. Om Stijn te belonen voor zijn inzet op school de afgelopen jaren heeft hij een rubberboot cadeau gehad van zijn ouders. Ondanks dat het toch echt Stijn z’n verdiensten zijn, ben ook ik door het dollen heen als ik deze aanwinst van hem te horen krijg.

We zijn niet langer beperkt, de wilde waterwegen die het Hollandse landschap ons te bieden heeft zijn niet langer veilig. “Wij willen proeven van elk soort drank” zoals de jeugd van tegenwoordig dat zou zeggen. Stiekem fantaseren Stijn en ik er op los tijdens een avondje in de kroeg.

Een aantal dagen later bepakken we de boot als een stel piraten dat er met de buit van doorgaat, veelste vol en zeg maar gerust chaotisch. Dit keer zijn het echter de wapens die op het schip liggen. De buit moet nog binnen gehaald worden. Als we na een heerlijke reis aankomen op de stek kietelt het ziltige maar toch brakke water onze neusharen. “hmmm, de geur van het ruime sop” Roept Stijn glimmend naar mij. Samen kijken we naar wat schuimvorming van de golfen die op de kant slaan.

Na werkelijk uitermate relaxt het gereedschap in paraatheid te hebben gebracht, slaat de kerkklok in de verte, acht zware dreunen. Daar kwam dus al dat gegrom vandaan, uit onze buiken! we besluiten onszelf maar eens te gaan verzorgen. Het lijkt wel of we met onze grill de hele buurt signaleren want als de eerste hamburger de pan raakt, staan plots Sven en Twan naast ons. We worden vereert met een bezoek en onder het genot van een klein maar fijn vuurtje en de nodige versnaperingen gaan we gezamenlijk een heerlijke avond te gemoed.

Als Twan en Sven vertrekken beseffen we eigenlijk pas dat we nog steeds op 0 staan, zo gezellig was het, balen! Gelukkig voor ons volgt er nog een hele nacht. Stijn bedenkt zich dan ook geen moment en gooit nog een mooi blokkie op de korf. Samen turen we weg in het vuur tijdens het aanknopen van een aantal zware gesprekken. De zin des levens, familie en ook vrouwen komen aan bod. We raken er zelf een beetje stil van.

Nadat onze harten zijn gelucht besluiten we ons mandje op te zoeken, het is mooi geweest. Na alles nog even nagelopen te hebben liggen we beide moe maar voldaan op bed. Als ik de slaapzak nog een definitieve slinger over m’n hoofd heen geef, komt er geluid uit Stijn z’n ontvanger.  Een enkele piep gevolgd door een lekkere run. Geen 5 seconden later staan we met een kromme hengel, heerlijk!

Na een niet al te spectaculaire dril (voor op dit soort water), ligt er een puntgave schub op de onthaakmat. Niet al te groot, maar ook zeker niet te klein. Hij zat goed op de Roasted Nut en we zijn blij.

Ondanks dat ons vertrouwen na deze buit gemaakte vis onwijs hoog was, bleef het de rest van de nacht stil. Toch wordt mijn dag nog enigszins opgevrolijkt als blijkt dat ik m’n examens heb gehaald. We genieten nog een aantal snoozes van de rust, maar dan is het toch echt weer tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld.

Als de boot weer is bepakt, nemen we voorlopig afscheid van het brute water. Ik trek alvast aan de gashendel en… wacht is even? Er gebeurd niks, noppes, nada oftewel niente! Verdomme! Technische problemen. We balen letterlijk als een stekker en beseffen dat er niets anders op zit. Het wordt roeien! Roeien zoals de piraten dat ook zo vaak deden, het verhaal is compleet. Het beeld moet vast prachtig geweest zijn voor mensen die ons zagen gaan. “ÉÉN, TWEE EN ROEIII, ÉÉN, TWEE EN ROEIII”.

We wilden het hard spelen, en dus kregen we het hard. Toch geven we niet op! Wij zijn nog lang niet klaar! "Be prepared"!

Pssstt!.. ik kan inmiddels met een glimlach vertellen dan Stijn geslaagd is! Nogmaals, gefeliciteerd!

Stay Tuned,
Bastiaan Cappendijk