Het begint alweer behoorlijk koud te worden in Nederland, daarom leek het mij leuk om jullie het laatste stukje van het Italië avontuur te vertellen.
Zoals jullie mischien nog kunnen herinneren van het vorige verhaal was het niet echt een succes,
Ik had een privé gelegen meertje vlakbij het appartement, maar ik heb er op een baars na geen vis kunnen spotten. Toch moesten ze er zitten maar de vangsten bleven voor mij uit.
Gelukkig kreeg ik nog een kans, en ik wist waarschijnlijk wel hoe dit ging uitpakken.
Al 3 jaar lang ga ik inmiddels naar Italië. Het eerste jaar dat ik ging kwam ik toevallig in aanraking met de zoon van de onderhoudster van ons appartementen complex. Hij viste ook op karper en hij wist wel in afgelegen dal watertje dikke grassers maar zeker ook mooie Italiaanse spiegels te vangen.
Dit wekte lichtelijke jalousie en ik heb zijn moeder dan ook gevraagd waar hij altijd vist.
Het antwoord was vaag, hij trok altijd met zijn quad het land in om zo bij plekjes te komen die voor andere onbereikbaar waren. Dit verklaart voor mij een hoop, aangezien ik inderdaad zat moois
gezien heb maar het inderdaad gewoon niet te bereiken is.
Maar dan geeft ze mij de gouden tip, een mooi stuk kanaal afgesloten met twee dammen.Er vist altijd wel iemand en er is zelfs iemand die de boel in de gaten houd daar.
Het eerste jaar wist ik daar al na 1 dag vissen mooie resultaten te boeken, 7 vissen (incl. Voormalig PR).
Echter werd het dat jaar erna al slechter, 2 schubs en ik was bang dat het niet meer zo succesvol zou worden. Toch was ik dit jaar goed voorbereid. Ik had werkelijk alle systemen bij me, en eventueel met een zig-rig vissen was niet uitgesloten.
Toch blijft het dit keer akelig lang stil, voor 4 uur lang krijg ik geen piep!
Dan roep ik het baasje daar erbij, heeft u niet alstublieft nog een tip voor mij?
Hij roept er een jongeren collega visser bij en die neemt het nodige aan spullen mee.
De hair van mijn onderlijn word flink ingekort en mijn Forest Fruit va Msb word doormidden gesneden. Hij rijgt deze samen met een blokje rigfoam direct aan de hair. De, boilie die overigens direct tegen de haak duwde, was nu zo uitgebalanceerd dat hij de haak compleet bedekte en toch 1cm boven de bodem bleef dansen.
Ik heb het hiernaast geprobeerd weer te geven maar gek genoeg kon ik er nergens een voorbeeldje van vinden. Zij noemde het overigens een Fungi-rig (Italiaans voor paddenstoelen rig).Volgens hen was dit dresuur doorbrekend omdat de karper hier alleen nog maar vreet wat er echt seconden geleden in is gegooid, of wat nog aan het vallen is! Ultra Dresuur dus.
Ik trok m’n twijfels, maar goed, je mag een gegeven paard nooit in de bek kijken.
Omdat de dieptes daar per 5 meter verschilde, (5 meter uit de kant was 2 meter diep, 10m was 5 meter diep en bij 15m uit de kant zat je toch al gauw rond de 10m te vissen) Gooide ik er 2 op de rand van 5 naar 10 meter diep, en eentje op het diepste gedeelte van ongeveer 16 meter diep.
Na de karpers met de bovenstaande theorie wat te hebben gelokt, (om de 5 minuten handjes pelletjes er op gooien zodat er beweging blijft) blijkt het vertrouwen van de Italianen in deze rig toch terecht!
Na nog geen 5 minuten giert het lijn letterlijk van m’n diepste hengel af. Ik pak de hengel op en duw meteen mijn top onder water zodat de vis bij de talud rand weg zwemt. Na een ongelofelijk lange dril was ik er van overtuigd dat dit wel eens een goede vis zou kunnen zijn. Na het scheppen bleek het tegen deel, een schubje van 18 pond (zeker niet slecht, maar als ik naar de andere vangsten keek) had het mij een dikke 10 minuten moeilijk gemaakt.
Toch raar he, 4 uur lang vissen zo als je thuis gewend bent en je vangt noppes. Vervolgens kleine aanpassinkjes en je bent binnen 5 minuten de koning, GEWELDIG!!
Ik kan dan ook niet meer wachten om opnieuw in de gooien. Ik vis die dag nog zo’n 3 uur door en ik weet nog 5 vissen te vangen waarvan de grootste een mooie, stok oude spiegel van 25 pond.
Ik heb er dus weer wat trucjes bij geleerd om de karper te slim af te zijn.
Wie weet had ik dit ook op Brocard moeten toepassen! Wie zal het zeggen?
Voor nu hoop ik dat je het van binnen weer warm
Krijgt van de tropische avonturen en veel strakke lijnen toegewenst.
Ik zal binnenkort is een blog doen over het roofvissen, wat ook een (prachtig) vak apart is.
Groetjes,
Bastiaan
Geen opmerkingen :
Een reactie posten