Mission pike - session I

Het word weer winter. Verschrikkelijk! Tenminste zo denken de meeste karpervissers er over. Het gedeelte waar Stijn en ik bijhoren. Wij zijn niet bestemd tegen de kou, en zoeken het dan ook liever wat actiever op in de koudere maanden.

Snoeken, dat doe je in de koude maanden! Prachtige beesten die snoeken, onvoorspelbaar en toch vaak eerder te vangen dan de karper. Geweldige aanbeten en gemene achtervolgingen zijn geen uitzondering bij deze 1^e klas rover.

Al vaker zijn stijn en ik dit jaar samen op stap geweest, meestal blanks. Af en toe een kleine splinter/polder snoek. Toch blijft het leuk, het kunstaas word steeds mooier en met ingang van vorige week beschik ik ook nog is over een compleet nieuwe spinner set. De i.t.t provoker jig & spin

hengel en de i.t.t seducer moeten het gereedschap vormen voor operatie SNOEK.

Van huis uit is bij stijn het snoekvissen met de paplepel in gegoten door Theo, de vader van stijn. Theo gaat dan ook regelmatig mee om een snoekje te verschalken. Het toffe hiervan is dat Theo werkelijk al hotspots weet te vinden in en om Noord-Holland.

Omdat het enige echte snoekwater bij ons om de hoek werkelijk plat gevist word, wilden wij is iets anders proberen. Ander water, andere snoek en natuurlijk andere mogenlijkheden.

Na wat research was ik zelf al bij het plaatsje Sloten aangekomen. Zoals de naam al doet vermoeden een prachtig sloten stelsel en veel beschutting voor de snoek tussen al die huizen.

Eenmaal aangekomen blijkt google earth toch een nadeel te hebben, de dieptes. Het gemiddelde van de slootjes lag namelijk op zo’n 20cm. Nu hoeft dit helemaal geen nadeel te zijn, maar toch was dit het niet helemaal.

Gelukkig hadden we visgids Theo bij ons die meteen al met een vervanging op de proppen kwam.

Het werd Haarlem. De mooie stad waar onze scholen gevestigd zijn, maar waar tevens ook menig grachten en sloten zijn gegraven. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming waande wij ons in een paradijs. Mooie stenen kantjes, steigers en bootjes, bruggetjes, waterplanten, overhangende bomen, struiken en een diepte van gemiddeld anderhalve meter.

Nadat stijn en ik bij de auto eindelijk het ultieme aasje voor dit water hebben uitgekozen, horen we Stijn z’n vader al schreeuwen : Ja hoor ik heb er één! Helaas wist deze vis los te komen van de enkele haak die aan de spinnerbait van Theo zat. Nog een paar worpen richting de bewuste plek volgde, maar er kon geen snoek meer waargenomen worden. Laat mij mijn jerk er is overheen trekken pa, roept stijn. De snoek was kennelijk opzoek naar wat anders want de jerk word meteen gretig naar binnen genomen door deze mooie stads snoek.

Een prachtige snoek blijkt, puntgaaf en een centimetertje of 70.

Dit alles op de eerste 10meter van de sloot! Wat gaat er allemaal nog gebeuren, denk ik hard op.
Nou ik kan u vertellen dat we teleurgesteld terug bij de auto kwamen. Nadat ik aan stijn onder de kant liet zien hoe ik precies wilde hebben dat mijn kunstaasje door het water ging, duikt er een snoek op. Veelste kort tijd en lijn om de haak te zetten, weer los! Helaas krijg ik deze hufter niet meer te pakken.

We keren huiswaarts, het is mooi geweest! Of toch niet? Het lot had het anders met ons voor, een lekke band! Nou echt een probleem vormde dit gelukkig niet want met bedrijf Van der Tooren en ZN was dit probleem zo verholpen. Echter wel erg zonde natuurlijk.

We will be back!

Visgroet,

Bastiaan