Mission pike - session III (Wasted chances)

Één dag na het bekende uurtje hebben we weer een complete dag met kunstaas gepland. Theo, die na de blank van vorige week ook vis ruikt, begeleid ons dit keer naar Utrecht. De utrechtse stadswateren moeten het dit keer dus ontgelden. Stijn en Theo hebben hier al een keer eerder de lijnen nat gemaakt. Resultaat was 3 snoeken en 1 snoekbaars, ik teken ervoor op dat moment! hiernaast zie je een foto van stijn en zijn snoekbaars toen der tijd. Even snel de lijnen nat gooien bij het slootje waar de auto staat, en gaan!

Theo heeft echter een ander doel voor ogen en slaat bijna een Boerka aan de haak, Tunnels en bruggen zijn bij ons erg geliefd, enja daar word je wel eens over enthousiast van.

Aangekomen bij het eerste plasje tussen wat kanaaltjes in kiezen we allemaal een zijde. Als ik bij de laatste twee worpen van mijn waaiervormige tactiek een beetje aan het in kakken ben, zie ik ineens een snoek van een centimetertje of 70 op z’n gemak mijn spinnerbait achtervolgen. En nu?
ik had geen idee, voor een versnelling was het te laat en voor een figure-8 te ondiep. Ik besluit om mijn kunstaas zo stilletjes mogelijk binnen te halen en hem nog een keer langs de snoek te trekken.
Helaas schiet de snoek weg als hij de spinnerbait ziet naderen. Na nog flink wat waaieren blijkt de rover gevlogen. De eerste verspilde kans is dus een feit, verdomme!

Even verderop in een zijtak weet Theo een mooie struik aan de haak te slaan. Geen moment gaat er voorbij of Theo besluit om de plug eigenhandig te gaan halen. Stijn & ik hopen natuurlijk op het mooiste, een uitglij partij het water in. Check hier het filmpje dat we tijdens het lachen probeerde te maken!:

Zoals te zien was er dus veel kabaal en we verwachten eigenlijk geen snoek meer te kunnen op dit stuk water. Na nog één laatste worp, en werkelijk bizar snel binnendraaien volgt er dan toch weer een snoek mijn aas, dit maal een Tandem blinker. Dit keer toont de snoek op de snelheid na verder helemaal geen interesse, hij draait om en gaat weer rustig verder met chillen. Verspilde kans nr.2!

Het volgende plasje doet zich aan. Een voorbijganger claimt een gesprek met ons. ‘’Daar in dat hoekie mot je weze!’’ Stijn en ik knikken ja en nee en zeggen amen, Theo heeft het beter voor met de beste man. Als Theo richting ‘’het hoekje’’ loopt volgt nog een kreet van de utrechtse meneer:
‘’je mot wel heel langzaam binnen halen! Die teringlijer springt dan tot 6x aan toe uit het water,
en dan is je hele dag weer goed’’ aldus een merkwaardige local. Helaas voor Theo, het blijkt een mythe.

Dan maar weer de kanaaltjes op, daar hebben we wat meer vertrouwen in. Terecht blijkt ook als ik mijn spinnerbait door het midden van het slootje trek. Een diepe bonk uit het niks en de snoek gooit zijn gewicht in de strijd. Eerst denk ik dan nog aan een zak, maar nee, hij neemt toch lijn!
Een klein doch mooi snoekje van 60cm en geen krasje!

Nu volgt ‘’ het takkenparadijs’’. Een sloot van een metertje of 10 breed en genoeg beschutting voor snoek e.d. Ook hier moet er eerst een plug van de overkant vandaan gehaald worden maar dan kan er toch echt weer intensief gevist worden. Tot op het laatste stuk, geen tikje of niks!

Stijn krijgt er een beetje genoeg van, ‘’ik ga nu zo hard jerken dat ze helemaal agressief worden, die snoeken’’ Volgens mij was het meer als een excuus om zijn eigen overvloedige agressie even kwijt te kunnen, maar dan toch zien we ineens een enorme bak opdoemen uit de diepte van het slootje. Hij opent z’n bek en benaderd het aas. Dit speelt zich allemaal af in slow motion. Echter heeft dit verhaal een gekke wending. Als de snoek nog enkele luttele centimeters van het aas verwijderd is, hapt hij naast het kunstaas en keert zich direct weer om de diepte in! Huh? Is dit ook nog mogelijk?

We gooien vervolgens met alle kracht die we hebben het hele gebied weer af. Als we het eigenlijk al opgeven en Stijn z’n jerk even voor de kant in het water laat uitrusten duikt plots de snoek weer op. Ook dit keer niet voor lang, Helaas! Een hele moeilijke maar toch weer een verspilde kans.

Hier zijn we echt een poosje goed ziek van, een mooie snoek die mischien wel de 90cm aantikte. Echter is er geen tijd om stil te staan bij de gebeurtenis en we gaan verder!

We struinen nog menig sloot af om uiteindelijk weer terug bij de auto te komen. De sloot die eerst werd gebruikt om de lijnen nat te gooien, word ook nu helemaal uitgeplozen. Als Stijn weer een geslachtsdeel uitkraamt weet ik al hoelaat het is, Verspilde kans nummer 4.

I.p.v. op stijn te letten had ik beter naar m’n eigen kunstaas kunnen kijken want als ik in een ooghoek mijn eigen plug over een zandplaat zie schuffelen volgt er weer een snoek. Een doodgemakkelijk tempo. Het lijkt of hij maar met moeite mijn aasje kan bijhouden. Ik laat dit keer de spinnerbait gewoon is helemaal stil vallen. Reactie wil je? Denkt de snoek. Hij zwemt er rustig naar toe en gaat er lekker rustig naast liggen… BIZAR! Als ik met kleine tikjes wat leven in de brouwerij willen roepen zwemt de snoek rustig aan verder, gemiste kans nr. 5

Hoe kan dit nou toch? Ik heb geen idee, langzamer binnendraaien leverde helemaal geen vis op en af en toe versnellen zorgde alleen voor volgers. Het lijkt wel dressuur.

Toch geef ik het dit keer echt niet meer op. Ik gooi of mijn leven er van af hangt. De snoek zal op een gegeven moment wel hebben gedacht dat hij gek werd van dat tollende spinnertje. Met veel agressie beukt hij dan ook op de blinker en zet een leuk gevecht aangezien z’n formaat. Centimetertje of 50?
verder niet meer gemeten maar hij is nog wel te bewonderen in het volgende filmpje:

Het is goed geweest voor vandaag. We zijn op. Het was een dag van incasseren en verdragen. We hebben veel schade toegediend gekregen aan ons vertrouwen, vissen we wel goed? Is ons kunstaas wel goed?
is de manier van binnenhalen niet interessant genoeg? Mischien waren het wel gewoon de uitermate luie en doordachte snoeken die het weigerde om ons de dag van ons leven te geven. We will never know.

Theo trakteert ons nog op één van de lekkerste broodjes donner uit Nederland, heerlijk! Het is zo lekker dat ik eigenlijk niks met jullie wil delen, maar vooruit. Voor de liefhebber : Adana Eethuis, kamperfoelieweg 92 amsterdam-noord. Ons record is 3 broodjes!

Lukt het jou om ons te verslaan? Tip : Moku-moku drankjes!

Visgroet,

Bastiaan & Stijn