Mission pike - Sessie 2 (just one hour)

De jacht is geopend, althans zo voelt het. Als ik vrijdag over straat naar de bushalte, loop langs een mooi slootje, zie ik uit het niets een krachtige strijder de waterspiegel doorbreken. Hij heeft ongetwijfeld een witvisje naar de oppervlakte gedwongen. De vooren ziet geen andere mogelijkheid meer dan uit het water te schieten, maar helaas.

De voorn is een maaltijd geworden.

Je zult wel begrijpen dat ik van dit schouwspel verschrikkelijk veel zin heb gekregen om mijn eigen visjes door de sloot heen te trekken, maar eerst stap ik de bus in, op naar school!

Als ik dan uiteindelijk uit ben belt Stijn mij vrijwel gelijk op. ‘’Zullen we nog effe’’?
Ik kijk op de klok en het is wel al bijna 4 uur. Maar ach wat maakt het uit! Één uurtje hebben we de tijd. Het moet lukken!  Als ik 10 tellen daarna bij de sloot aankom zie ik stijn al met een snoek in z’n handen staan, een mooie eersteworps vis. Geen foto’s, meteen weer terug en verder gaan!
Geen 5 minuten daarna zie ik nog een staart wegdraaien van mijn te snel binnengedraaide spinnerbait.

Helaas blijft het in dat uurtje bij het bovengenoemde. Echter hebben we het bloed weer geroken, het % jagersinstinct in ons lichaam stijgt, we willen meer!