De periode van het vertrouwen

Het is donker en koud. Ik kom maar moeilijk in slaap en kruip steeds dieper in mijn slaapzak. Na veel gedraai val ik dan toch in slaap.  Als de zon zich alweer bijna laat zien, dringt er een luide piep mijn oren binnen. Snel gooi ik de slaapzak van mij af, schiet mijn schoenen in en ren naar buiten. De pieper schreeuwt het uit en ik trek de hengel krom. Eindelijk...

 Het voorjaar zit er aan te komen. Als de dagen weer langzaam langer worden en we weer enkele dagen mooi weer hebben gehad is de drang naar de waterkant groot. En al kunnen we niet spreken van een strenge winter, het is nog steeds koud. Hiermee bedoel ik te zeggen dat de watertemperatuur nog steeds rond de 5 graden ligt en er nog weinig actie in het lichaam van de karper zit. In deze periodes is het soms taai vissen. Elke zonnestraal geeft je weer goede hoop maar meestal blijft het stil op het gebied van vangen. Op de ondiepere wateren met een groot visbestand is er, met een lage watertemperatuur en een wat hogere buitentemperatuur, al vrij snel goed te vissen. Zo had ik zelf al in februari de eerste karpertjes op de mat. Maar als ik dan toch de stap neem naar de dieper en lager bezetten water loop ik al direct tegen de eerste blanks aan.

Om op dit soort wateren, in de wat koudere periodes, mijn karper te vangen vis ik net even iets anders dan dat ik normaal gesproken doe. Zo maak ik gebruik van een kortere onderlijn. Een centimeter of 10 à 12, langer worden ze niet. Qua aas kies ik voor een goed opvallende boilie. Zoals de roasted nut, eentje die met zijn oranje kleur lekker opvalt onder water. In deze periode vind ik namelijk de nieuwsgierigheid opwekken bij de karper belangrijker dan de eetlust opwekken. Voorvoeren gebeurd met zeer kleine hoeveelheden of helemaal niet. Dit alles geeft mij vertrouwen en doet mij na een blank weer terug keren naar de waterkant. En het vertrouwen was niet voor niets!

Na een mooie dril ligt er een oude spiegel op de mat. Een spiegel die mij weer het volste vertrouwen geeft en beter als daniel had ik het niet kunnen verwoorden. 
‘’Een fluiter, een dril die volgt, een flank in het maanlicht, het net dat zich sluit, een moment van vreugde, een moment van laten gaan, een donkere schim, die de weegsling verlaat.‘’(Daniël)

Vangze!

Jordy