Amsterdam Carp Team | De weblog van een groep karpervissers in Amsterdam

Bella Italia     -   Deel 1

Het is inmiddels alweer 2 weken geleden dat ik terug ben gekomen van Italië.
Werkelijk Bella, super was het! Gemiddeld 35 graden met een zuchtje wind.
Elke dag ijs, ik ben er gek op! En wat het mooiste van de vakantie leek te worden moest nog onderzocht worden. Een privé meer (van ong.  4 Hectare), in één woord ‘’geweldig’’. Het bleek een dal te zijn vlak naast de berg waar ons appartement gevestigd was. Ik gok zelf zo’n kilometertje mischien iets meer…

Eenmaal daar aangekomen schrok ik van de schoonheid ervan. Azuur blauwwater, Rijkelijks begroeid met dikke wierbedden (alleen aan de overzijde)

 , en aan de kant waar ik aan kwam lopen een mooie

Lange stijger die de mogelijk bood om over dit wier heen te vissen. Ook was er een bootje aanwezig waarmee ik dus op verkennings toch uitging. Meteen konden er een paar kleine snoekjes, snoekbaarzen en black basses gespot worden die lekker in het wier lagen te zonnen.

Gevoeld met een loodje blijkt de bodem harde klei te zijn, erg mooi dus.
dieptes zijn overal ongeveer 5 tot 6 meter, en op één kantstek afgezonderd 3 meter.

Mijn keuze gaat dan ook naar één grote voerplek maken in het midden met een zelfmaak marker van een touw, steen en een plastic fles. De derde stek word de iets ondiepere kant stek. Ik voer gelijk een ½ kilo doormidden gebeten boilies, die dit keer de Martin Sb
Forest Fruits zijn. Ik heb voor deze mierzoete boilie gekozen omdat,
ik gok dat er op dit water nog nooit eerder is gevist met een desbetreffende boilie en volgens mij zijn de karpers dan eerder geneigd om een zoete boilie te nemen als dat ze een Monstercrab of noem zo maar op tot zich nemen.

Nadat dat ik langs huis ben gegaan om wat te eten ga ik weer terug met mijn zak met boilies en een werppijp, ik heb besloten om eerst toch iets meer

verspreid te gaan voeren om zo de karpers wat actiever te laten azen,

zodat ze vervolgen eerder  of met grotere getalen op mijn voerstek komen.

Ik gooi dus ong. een kilo rond het hele water en vervolgens nog op allebij mijn voerstekken een halve kilo.

Nu besluit ik om de vijver een volledige dag met rust te laten. We hebben gepland om naar het strand te gaan de volgende en dat komt mij mooi uit, ook geen twijfels of ik wel of niet zal gaan kijken, het kan tenslotte gewoon niet.

De volgende dag is aan gebroken en de karper kriebels beginnen op te komen.

Ik pak mijn spulletje bij één en zorg ervoor dat

 alles klaar staat wanneer mijn vader ook wakker word.

Hij helpt me met de spullen naar de stek te brengen. Eenmaal daar aangekomen leek het veelbelovend. De Marker werd omgeven door belletjes en eigenlijk over het gehele water zag ik wel aasbellen.

Toch blijft het stil, de hele dag geen stootje gehad! Er gingen diversen vragen door m’n hoofd: Zijn de boilies wel goed? Zijn de boilies te groot? Heb ik teveel gevoerd? Vis ik met een verkeerde rig? Kortom het bleef niks. Aan het einde van de dag heb ik ook een klein beetje moeite met opruimen, maarja het is niet anders. 

Echter voel ik mij de rest van de week niet echt meer aangetrokken tot het meer, waarschijnlijk ook door de 38 graden windlozen dagen die hierna volgens. De laatste dag pak ik vanuit de boot nog wel 2 blackbasses van ong. 30cm en een snoekbaars van het zelfde voor maat.

Helaas, met een raar gevoel loop ik bij het meer weg. Gek! Ik had hier zoveel van verwacht, Maar het blijkt helemaal niets! Toch zweert de eigenaar mij dat er karper moet zitten. Geen geluk gehad,

Of mischien had ik wel een nachtje moeten pakken? Kort

 om vragen genoeg, maar gelukkig rest er voor mij nog één week waarin ik ook weer langs een water zal komen. Dit X weet ik zeker dat er karper te vangen is. 2jaar geleden pakte ik hier alle vissen tussen de 20 en 30 pond ( 21,22,23 etc.)

Op naar dit water dan maar, Nieuw water nieuwe kansen!

Hoe mijn sessie op dit water verloopt, lees je in deel 2 van bella italia.