Nachtje op de Blue lagoon - Final

Na al het geknoei vlak voor de kant kan ik dan eindelijk aan wal om alles goed voor te bereiden.
De zak word uitgepakt (ook al doe ik het niet graag), we moesten iemand laten komen met een goede camera, dat was zeker!

Als alles er klaar voor is pak ik het net uit stijn z’n handen en ik schrik toch nog even van het gewicht! Dit had ik niet verwacht! Zijn kop, de staart, het duiden allemaal wel op een mooie vis! Maar dit gewicht? We zien het pas als we het hem open en bloot op de mat leggen. Hij heeft zijn winter inkopen al gedaan, wat een pens zeg! De rondingen rond zijn anus zijn werkelijk enorm! Het lijkt wel 1 giga boilie. De vis is mischien niet langgerekt of een hele dikke buik,

Maar wat een breedte had deze vis, werkelijk ongekend. Als we hem wegen ben ik zo stom om het weegnet en de haak er af te halen en dan vervolgens na wegen er nog is een pond af te halen,

Er komt krap 14kg uit. Mooie vis en ik ben er blij mee, toch knaagt er iets aan mij!

Waren het de zenuwen? Ik weet het niet maar als stijn een camera gaat halen bekijk ik de boel nog een keer goed. Ik maak de weegzak zeik en zeik nat en ik weeg hem nogmaals. Zet de naald op 0 en als stijn komt aanfietsen stellen we de vis nog 1x op de proef. De naald geeft dit maal 14.8 kg aan!
Verdorie, zie je wel! Roep ik naar stijn. Een nieuw PR, dat moest wel als ik hem vergelijk met mijn vorige dikste vis. Zo blij als een kind pak ik de mat op naar een plekkie om wat foto’s te schieten en ik straal aan alle kanten. Helaas bijt er een verschrikkelijke pijn in mijn linker pols wat het poseren erg lastig maakt. Stijn doet zijn best om met zo’n lastig model te werk te gaan, je kunt wel stellen dat het is gelukt! Een paar prachtige platen zitten er tussen!

De vis wil terug, ik zie het aan hem! En gelijk heeft hij, eten eten eten dat is alles waar hij nu waarschijnlijk aan denkt. In het filmpje word dit eens bevestigd met de karper die in het begin onder de kant blijft liggen en 1 van de door ons gemorste bolletjes mee pikt. Natuurlijk is dit niet zo maar in één van de filmpjes lijkt het er toch bizar veel op!

Alles voelt weer goed, de voldoening en een nieuw PR! Ze doen vergeten dat mijn target voor die jaar, de 30 pond grens verbreken, net niet is gelukt. Het laat me eigenlijk koud!

Stijn en ik beginnen langzaam aan op te ruimen en we genieten nog wat na van dommige en ook eigenwijze Nederlanders die het bord van de omzetting van een fietspad achter ons finaal negeren en dan vervolgens weer terug komen. Wel worden zij dan ontvangen door luid gelach van ons.

Ik nodig stijn uit om een lekker happie bij mij thuis mee te eten, een heerlijk kopje van moeders welbekende shoarma soep. Dit om hem te bedanken voor de toch wel fantastische sessie en we genieten die dag nog lang na!

Tot de volgende sessie,
en vang een bak voor me!

Groetjes,
Bastiaan