“Verdomme”, "Hoe kan dat nou
weer?” smijt ik iets te agressief richting Jordy. Voor de tweede keer deze
sessie verspeel ik een snoeiharde aanbeet. Niet vast, geen lijnbreuk of haakbreuk,
geen achterlijk sleur werk en ga zo maar door. 
De herfst doet haar intreden. Ik zou het subtieler kunnen
omschrijven maar de veranderingen van het weer zijn net zo keihard als de
feiten waar Piet Paulusma ons iedere dag mee confronteert. Wij als karper
vissers voelen ons sterk in deze periode van het jaar. Natuurlijk voedsel
begint schaars te worden onderwater en de maniak achtige speurtocht naar een
wintervoorraad bij de karpers begint.
“Ja precies. Als we die ene hengel dan doormiddel van ons
bootje daar neerleggen, bevissen we alle hoeken van het water” dreunt Jordy
tactisch op. Ik luister vol bewondering naar zijn denkwijze en kan niets anders
dan ja knikken. “Als we nu eerst eens de bo.. b...” stottert Jordy. Ik vul hem
aan: “de boot ophalen?”. “Ik begrijp er niets van” brabbelt Jordy met de
aanwezigheid van een angstbibber, “hij is gewoon weg!” 
Het is eindelijk weer zo ver, herfstvakantie! Voor de scholieren
een week vakantie waarbij de meeste of naar het buitenland vertrekken of binnen
zitten te balen van het “slechte” weer. Voor ons is dit een week om te
genieten. Koudere tempraturen, harde zuid westen wind en karpers die hun buiken
vol gaan vreten voor de winter. Met andere woorden: bakken weer!
“Zo, en dat was dan de laatste” grapt Jordy nadat we 2,5 kilo boilies
gevoerd hebben op de door ons beoogde stek. Het gaat hier om één van de twee
plekjes die toegang tot de ‘hotspot’ bieden. Na het voeren ploffen we nog even
neer in het gras en fantaseren we wat weg over de sessie die de dag er op zal
plaats vinden, tenminste…..
