20 oktober, 2014

De drie musketiers - Bastiaan Cappendijk


“Ja precies. Als we die ene hengel dan doormiddel van ons bootje daar neerleggen, bevissen we alle hoeken van het water” dreunt Jordy tactisch op. Ik luister vol bewondering naar zijn denkwijze en kan niets anders dan ja knikken. “Als we nu eerst eens de bo.. b...” stottert Jordy. Ik vul hem aan: “de boot ophalen?”. “Ik begrijp er niets van” brabbelt Jordy met de aanwezigheid van een angstbibber, “hij is gewoon weg!”



‘De boot’ blijkt ons ontnomen te zijn. Zo niet door moedernatuur en haar uitbarstingen, dan wel door een ander die ten kwade trouw blijkt te zijn. Gelukkig is het water niet al te groot en aangezien ‘de boot’ zonder hijskraan bijna niet het water uit te krijgen is, vermoeden we dat hij ergens langs de oevers te vinden moet zijn. Bewust ‘boot’ tussen aanhalingstekens trouwens, omdat de gemiddelde badkuip nog meer weg heeft van zo’n drijvend ding. Aan de zijkanten zijn gaten als kometen zo groot doormiddel van vuurwerk in de schuit geslagen. Achterin ‘de boot’ lag vorige zomer nog een gapend gat. Deze is nu dicht gespoten met pur schuim. “Als dat alles is!” Zullen we maar zeggen..

Vijf minuten later draperen Jordy en ik op onze stalen rossen langs de oevers alsof we twee van de drie musketiers zijn.. Jordy, scherp als hij is, lokaliseert ‘de boot’ vrij snel en nog vijf minuten later liggen de fietsen in het gevaarte en varen we er mee naar de eerste twee stekken. 2,5 kilogram instant8 vindt verspreid over vijftig vierkante meter, langs een aantrekkelijk oever, de bodem. Deze hengels worden voorzien van Jordy zijn presentaties.

De derde hengel, en mijn eerste, komt op het uiterste eind van de eerder genoemde oever. Hier duiken meerkoeten ook zonder te hebben gevoerd en de oever wijkt in een hoek van 90 graden de hoek om. Ook hier komt een mooi doch fors bedje instant8 te liggen.

Last but not least, de schatkamer hengel. Deze ‘schatkamer’ hebben we tijdens het rondvaren ontdekt. Een uithoek van het water waar toevallig de wind in stond te blazen. “Kijk kijk kijk” schreeuwt Jordy opdringerig. “Kijk nou! Je kijkt helemaal niet!”. Als ik vijf seconden later mijn blik op het door Jordy aangewezen punt laat vallen zwemmen er twee dikke spiegels voor de boot uit. Wauw wat een beleving. Je raad het al, hier komt de vierde hengel te liggen.

Zondagmiddag 16:00, Achtenveertig uur later en we staan weer in ons schip. De schatkamerhengel wordt uiteraard als eerst uitgevaren. Van de ronde boilie wordt een dobbelsteen gemaakt en samen met deze gaan vijf handjes crushies zeer verspreid de schatkamer in.

Op de kant gun ik de lijn even de tijd om af te zinken en dus varen we direct de 90gradenhoekhengel uit, leuk scrabble woord trouwens. Als musketiers draven we het water op en af. Tien meter voor de oever krijg ik de schrik van m’n leven. Mijn rodpod ligt op z’n kant met daarvoor de schatkamerhengel. De elektromotor gaat op ‘full-power’ en zo snel als we kunnen wisselen we de hengels en zijn we op pad naar de schatkamer.

Eenmaal daar begint de hevige strijd. Run na run na run neemt de vis. In het heldere water is dit werkelijk een genot voor het oog. Als de dikke spiegel omringt is door het net in Jordy’s handen, vindt er eerst een zakelijk bro fist oftwel box plaats. Daarna begint het dansen, YES!



Na een weging, nog een high five en wat kiekjes wordt de vis terug gezet in zijn habitat. “Zo, en nu mijn hengels uitvaren” grapt Jordy met een sarcastische ondertoon, hij vindt het fantastisch.
Drie hengels verder en ons schip mag eindelijk aangelegd worden in de haven. Na één, nee twee botsingen verder te zijn is het gelukt. Ach, dat is het voordeel van een drijvend wrak zullen we maar zeggen.

Dan blijft het lang en onverwacht stil. Pas als we supporters krijgen lukt het ons om een showtje weg te geven. Piep! Onze hoofden richten zich automatisch naar de hengels waar te zien valt hoe de lijn van de 90gradenhoekhengel zich langzaam strekt. Pieeeeeeeeeeep. In de zelfde seconde dat de losse piep overgaat in een reeks van het zelfde soort pak ik de hengel op. Zonder te twijfelen duw ik de hengel in Jordy z’n handen, “jij bent aan de beurt gap”. Jordy twijfelt nog maar hij heeft geen keus. “De driemusketiers man, één voor allen en allen voor één!”. De hengels fungeerde in dit geval natuurlijk als de onmisbare derde musketier.


Terwijl we vanaf de kant toegejuicht worden neemt ook deze vis run op run. De vis blijft diep en pas in de laatste seconden van de dril krijgen we een glimp te zien, het blijkt een rijenkarper te zijn. Na nog een aantal rauwe pogingen van de vis om één van de steigerpalen te bereiken, is het toch echt gedaan met haar. Onder luid applaus worden we binnen gehaald door het publiek dat even een praatje kwam maken. Opmerkingen als “Normaal zien we dit soort vissen alleen op plaatjes” of “Zwemt dit hier echt?” worden naar Jordy gesmeten terwijl hij lachend probeert te poseren voor de camera met een 9,5 kilogram zware rijenkarper in zijn handen.

Na alle drukte besluiten Jordy en ik om lekker ons bedje op te zoeken. Nu de avond al zo succesvol was verwachten we toch niet lang te kunnen slapen. Het tegendeel is waar. ’s Ochtend om zes uur worden we pas gewekt. Een paar losse piepjes verraden de aanwezigheid van meerkoeten op de stek. Wel gelijk een goede wekker om alles voor de ochtend uurtjes nog een keer goed neer te leggen.
Op alle eerder benoemde stekken gaan weer een paar handjes van dat ronde goud te water en geen dertig minuten later liggen we alweer voor pampus in de slaapzak. Dit keer niet voor lang. Rond 07:30 komt er een geweldig kabaal uit de beetmelder waar de schatkamerhengel in ligt. Ik pak hem rustig op en zet de slip op advies van Jordy een tandje verder open, wat een wilde bras. Jordy prepareert het schip en ik begeleid de vis naar wat ‘minder spannend’ water. Ook deze dril verloopt weer vlekkeloos en voor we het weten ligt er weer een rijenkarper in het net. Deze is iets gezetter als de vorige rijen en vermoedelijk ook iets ouder.


 “aaaah, en ik lag nog wel zo lekker net” grapt lolbroek Jordy als we de koffer weer in duiken. Tijd om in slaap te komen hebben we niet want de schatkamerhengel brult weer om aandacht. We kunnen ons nu voorstellen hoe ouders met pasgeboren baby’s en een babyphone zich moeten voelen. Ik pak in mijn enthousiasme de hengel terwijl het Jordy z’n beurt was. Nog voor dat ik de hengel aan Jordy kan geven valt de lijn slap, F*ck. Maarja, geen tijd om te balen. De schatkamer is aan!

Weer een woeste boottocht in ons musketiersschip verder en alles ligt weer zo als het hoort. Jordy en ik kaarten een discussie aan over of de schatkamer misschien een zogeheten “holding” is en of deze bij nacht misschien wel verlaten wordt door de vissen. Veel tijd om verder te discussiëren is er niet want “de babyphone” gilt het uit. Jordy lanceert zichzelf van zijn stretcher en pakt de derde musketier op, de schatkamerhengel dus. Deze vis lijkt niet snel op te gaan geven en na één enkele run van (echt niet overdreven) bijna 20 seconden, besluiten we maar de boot in de stappen. We worden getrakteerd op een mooi recreatietochtje over het water, wat een kracht! Na een paar keer billen knijpen ligt toch ook deze vis in het net, wederom een spiegel. Onze vuisten bloeden zowat van al dat gebox, maar wat zijn we blij.



We kunnen nog een uurtje ongestoord slapen en dan is het tijd om op te ruimen. Het is mooi geweest. Helaas komt ook aan legendarische avonturen een eind. Voor even waren we erbij, voor even hebben we geproefd van het heldendom, voor even waren we schathemeltje rijk en voor even waren we een onafscheidelijk team.

“Één voor allen, en allen voor één!”

Stay Tuned,
Bastiaan Cappendijk

5 opmerkingen :

  1. Lekkere sessie mannen, prachtige vissen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lekker bezig mannen, 'alleen' maar spiegels, best uniek. Toppie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Boudewijn, Ja dat zijn het zeker.

    @Rolf, dat is zeker uniek, daarom leek het wel een sprookje!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk stukje Bastiaan, heerlijk om te lezen en zo 'normaal'' geschreven. Overigens prachtige vissen ook nog eens.
    Top!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Elliott, dat is altijd leuk om te lezen! Daar doen we het voor :)

      Verwijderen