De ijskoude licht zee - Bastiaan Cappendijk

Opzoek naar de ondiepe hotspots

Het water is koud, de wind is koud, de vangsten zijn ijskoud maar ons vissersbloed kookt over. Waar we normaal de vissen de paaigebieden in zagen trekken rond deze tijd zijn ze nu niet of nauwelijks waar te nemen. De plannen om zo’n paaiholding te gaan bevissen worden dan ook nog maar even uitgesteld.

Toch kunnen Timo en ik werkelijk waar niet meer wachten en we kiezen een stek waarbij we van alle markten thuis zijn. De stek is bekend, de wind staat er mooi, er kan (indien er zon is) ondiep gevist worden maar ook dieper gevist worden. Op papier zitten we gebakken.

Een paar snoepjes maar

Om onze kansen te vergroten laten een aantal dagen voor aanvang wat Crushie snoepjes te water. Het water ligt er mooi bij en de zon doet zijn best om de boel wat op te warmen.

Twee dagen later nemen we plaats. We bevestigen onze tenten aan de steiger (ijzerdraad was de oplossing) en droppen de rigs snel maar secuur. Niet zo gek veel later houdt de zon het voor gezien en daalt neer op de wereld, zo lijkt het tenminste wel.

Timo's nieuwe voerboot

Met de opkomst van de maan komt ook Jordy Ketels aanzetten. Die komt even polshoogte nemen. Niet veel later wordt de knoop doorgehakt, er moet shoarma gehaald worden. Nog een aantal minuten later was het smikkelen geblazen. Nu de vissen nog!

Naast onze stek is een bescheidde feestje gaande. Geen harde muziek of geschreeuw, maar wel gezellige mensen met een drankje en een hapje die kennelijk iets te vieren hebben. Timo en ik raken niet uitgekeken, tenminste, tot dat zij ons in de smiezen krijgen..  “moet je dat nou is zien hé, die jongens hebben gewoon een radiografisch bestuurbare boot” “Superrr cool, Superrr vet”. De interesse is gewekt. Wij zijn ook de beroerdste niet en knopen een gesprek aan, best gezellig eigenlijk! Of het de vangsten ten goede komt weten we niet, maar tot op dat moment nog geen teken van leven gehad of gezien.

Niet veel later komt er een soort slinger te voor schijn, op onze stijger, waar op allerlei kaarsjes zijn gemonteerd. “we gaan het hele meer verlichten”. Al snel vergaat onze glimlach een beetje maar goed, wie zijn wij om te zeggen dat het niet mag? Het water is tenslotte van iedereen. We besluiten dus maar om de menigte een handje te helpen en te begeleiden in de hoop dat we eerder van ze af zijn.

Nadat deze operatie is gelukt kletsen we nog wat en zoeken na een biertje toch echt de slaapzak op. De kaarsjes (die inmiddels exact op mijn stek gepositioneerd waren) creëren inderdaad wel een grappig effect en tijdens het genieten sukkelen we in slaap.

Helaas worden we pas waker als de zon ons in het gezicht schijnt, Balen! Niks aan te doen.. We zetten een goeie bak koffie en genieten van de heerlijke voorjaarszon. We hebben genoten, plezier gehad en gevist! Dan misschien niet gevangen maar we hebben lol gemaakt, daar gaat het om!

Tot de volgende keer, dan hopelijk wel MET vis.

Stay Tuned,
Bastiaan Cappendijk