Alweer een paar maanden geleden kwam mijn vader met het plan
om weer eens een bezoekje te gaan brengen aan Het Plashuis. Toen het dan eindelijk
bijna zover was werd het weer ook nog eens een stuk beter. De vooruitzichten
zagen er goed uit en de voorbereidingen waren in volle gang. Partikels werden
in de week gezet en gekookt, onderlijnen werden vers geknoopt en de zon liet
steeds meer van zich zien. Al met al, we hebben er zin in!
Vrijdag ochtend staat alles klaar
om zo in de auto ingeladen te worden. Als mijn vader terug komt van de zaak
gooien we alle vis spullen in de auto en rijden we richten Het Plashuis. Daar aangekomen
drinken we eerst even een bakje koffie en praten we wat met Andre, de
beheerder. Hij verteld ons dat er de laatste tijd steeds beter wordt gevangen. Hij
verteld ons echter ook dat het nog lastig vissen is aangezien de lelievelden nog
niet allemaal opgekomen zijn. Tijdens het vissen hier maken we veel gebruik van
deze lelievelden. Dat wordt dus nog maar even kijken hoe we dat gaan oplossen.
We laden het aangewezen bootje
vol met al de vis spullen en varen rustig naar ons eilandje voor het komende
weekend. En inderdaad, nog niet veel lelies hebben de oppervlakte bereikt. De oppervlakte
ja, want aanwezig zijn ze wel alleen bevinden ze zich nog op de bodem. Als we de
tentjes hebben opgezet, de steunen in de grond hebben gezet en de hairs voorzien hebben van aas is het tijd om eens een
kijkje te nemen hoe het precies zit met die lelies. We zijn hier niet voor de
eerste keer dus we weten wel ongeveer waar ze zich bevinden. We varen met de
boot naar de verborgen lelies en prikken hier en daar wat met de peddels. Je kunt
duidelijk voelen waar de lelies zich bevinden. Dikke stengels en leliebladen zijn
te voelen tijdens het prikken met de peddels. Ik besluit om de rigs te plaatsen
aan de rand van de velden. Hier zijn nog niet veel lelies te voelen en is de grond
niet al te zacht. Een andere rig wordt in een inham van het riet geplaats. Het riet
hier is drijvend en de karpers bevinden zich vaak eronder. Deze plek levert
altijd wel een karpertje op. Als uiteindelijk alle rigs een plekje gevonden
hebben en het nodige voer te water is gegaan is het tijd dat we zelf wat gaan
eten. Een paar lekker kippenpoten worden opgewarmd en we zijn er helemaal
klaar voor. Laat de karpers maar komen!
Maar helaas dit gaat wat lastiger
als gezegd. We krijgen gedurende nacht twee vage aanbeten die helaas tot
niks leiden. De gedurende dag bevind ik mij veel op het water om een beter
beeld te krijgen van de verborgen lelievelden. Nieuwe stekken worden gevonden
en bevoerd. Het begint steeds harder te waaien en als we even niet opletten
waait de paraplu het water in. De paraplu waait helemaal achter in de hoek en
moet er met de boot achter aan. Als ik over een lelie veld vaar achter de
paraplu aan zie ik meerdere karpers weg schieten. Daar zitten ze dus! In de
komende nacht komt van deze plek dan ook eindelijk de eerste karper. Het is een
mooie spiegel karper en het geeft ons veel vertrouwen.
De zon schijnt overdag
volop. Het is genieten op ons eilandje. Overdag pen ik wat en mijn vader vangt
de ene grote ruisvoorn na de ander. Zelfs een flinke zeelt en een snoekje weet
mijn vader aan de feeder te vangen.
We nemen
ook steeds meer activiteit van de karper waar. En door het mooie weer zijn de
karpers eindelijk los. Op de laatste dag en nacht weten we als nog 7 karpers in
totaal te vangen. Het zijn niet de grootste maar we zijn er zeker niet minder
blij om. Het was weer een leuk weekendje vissen met mijn vader. Lekker even
niks aan het hoofd en lekker relaxen langs de waterkant. Dat is waar we het
voor doen toch?!
Vangze!
Jordy
Jordy
Geen opmerkingen :
Een reactie posten